- obsypać się
- сов.1) осы́паться, обсы́паться2) (wzajemnie) осы́пать друг дру́гаSyn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
obsypać się
Смотреть что такое "obsypać się" в других словарях:
obsypywać się – obsypać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obsypywać czymś siebie, swoje ciało, ubranie itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obsypać się cukrem pudrem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} być… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obsypać — dk IX, obsypaćpię, obsypaćpiesz, obsypaćsyp, obsypaćał, obsypaćany obsypywać ndk VIIIa, obsypaćpuję, obsypaćpujesz, obsypaćpuj, obsypaćywał, obsypaćywany 1. «sypiąc pokryć coś czymś; oprószyć, posypać, obrzucić» Obsypać ciasto cukrem. Śnieg… … Słownik języka polskiego
okryć — dk Xa, okryję, okryjesz, okryj, okrył, okryty okrywać ndk I, okryćam, okryćasz, okryćają, okryćaj, okryćał, okryćany 1. «nakryć z wierzchu albo ze wszystkich stron; osłonić, otulić» Okryć kogoś szalem, chustką, płaszczem. Okrywano róże słomą. ◊… … Słownik języka polskiego
otaczać — ndk I, otaczaćam, otaczaćasz, otaczaćają, otaczaćaj, otaczaćał, otaczaćany otoczyć dk VIb, otaczaćczę, otaczaćczysz, otocz, otaczaćczył, otaczaćczony 1. «okalać coś dookoła, rozciągać się dookoła czegoś; tworzyć osłonę, okrywę wokół czegoś,… … Słownik języka polskiego
obrzucić — dk VIa, obrzucićcę, obrzucićcisz, obrzucićrzuć, obrzucićcił, obrzucićcony obrzucać ndk I, obrzucićam, obrzucićasz, obrzucićają, obrzucićaj, obrzucićał, obrzucićany 1. «rzucając, ciskając obsypać, zasypać czymś» Obrzucać kogoś kamieniami. Obrzucić … Słownik języka polskiego
poobrzucać — dk I, poobrzucaćam, poobrzucaćasz, poobrzucaćają, poobrzucaćaj, poobrzucaćał, poobrzucaćany 1. «obsypać kogoś, coś rzucając wiele czegoś» Poobrzucać kwiatami. 2. «kolejno obrzucić, obdziergać wiele szwów» Poobrzucać szwy. poobrzucać się «o wielu… … Słownik języka polskiego
oklask — m III, D. u, N. oklaskkiem; lm M. i dziś tylko w lm «klaskanie w dłonie jako wyraz uznania, zgody, pochwały, podziwu; odgłos powstający przy takim klaskaniu; brawa» Burzliwe, gorące, gromkie, huczne, owacyjne, nie milknące, rzęsiste oklaski.… … Słownik języka polskiego
dar — m IV, D. u, Ms. darze; lm M. y 1. «to, co się komuś daje, ofiarowuje; upominek, prezent, ofiara, datek; akt podarowania» Bogaty, hojny, szczodry dar. Dar ślubny. Dary w naturze, w pieniądzach. Dar dla matki, dla nowożeńców. Dary na odbudowę Zamku … Słownik języka polskiego
grad — I m IV, D. u, Ms. gradzie, blm «opad atmosferyczny w postaci okrągłych, różnej wielkości bryłek lodu (gradzin); tworzy się w silnie rozbudowanych kłębiastych chmurach deszczowych; pada głównie w ciepłej porze roku» Pada, sypie drobny grad. Grad… … Słownik języka polskiego
wypieścić — dk VIa, wypieścićpieszczę, wypieścićcisz, wypieścićpieść, wypieścićcił, wypieścićpieszczony 1. «obsypać pieszczotami» Wypieścić dziecko. 2. «wychować pieszcząc; wydelikacić, rozpieścić» Wychowała, wypieściła wnuka. Wypieszczona jedynaczka. przen … Słownik języka polskiego
szaniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. szańca; lm D. szańców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rów z wałem usypanym z wykopanej ziemi; rodzaj okopu stosowanego dawniej (XVII–XIX w.) w celach obronnych : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
